affectief gemis

Emotionele verwaarlozing
Hierbij gaat het niet om feitelijke traumatische ervaringen zoals geweld, alcoholisme, misbruik en dergelijke.
Het gaat om al wat er niet was toen je het wel nodig had. Bijvoorbeeld om het gemis aan
- Persoonlijke aandacht, een luisterend oor en troost.
- Liefdevol afstemming op gevoelens en behoeften.
- Seksuele voorlichting, huiswerkbegeleiding, keuzeadvies studie/beroep.
- Ruimte voor boosheid, verdriet of angstige gevoelens.
- Ruggensteun, het gevoel dat iemand achter je staat.
Zo een affectief gemis heeft invloed op ons immuunsysteem.
Omgekeerd, als er wel een liefdevolle ontvangst was wordt het immuunsysteem versterkt.
Deze foto is van mij als kindje. Als achtste van tien in een druk gezin met winkel aan huis heb ik persoonlijke aandacht met terugwerkende kracht als gemis ervaren. Tegelijk was -en is er nog steeds- volop liefdevolle warmte, positiviteit en saamhorigheid. Dankzij persoonlijke ontwikkeling en niet te vergeten dankzij haptotherapie heb ik affectief gemis kunnen verteren en al wat er wèl was kunnen eren en vervolgens integreren in mijn levensboek. 

Nog niet geheeld oud zeer
Oud zeer ofwel trauma heeft enorme impact op ieders leven. Iedereen heeft hier vroeg of laat mee te maken.
Als gevolg van groot of klein trauma lijden mensen aan stress en burn-out. Aan depressie en angst.
Ook lichamelijke klachten kunnen veroorzaakt worden door trauma dat nog niet is geheeld.
Emoties overkomen je. Die kun je onmogelijk controleren.
Je weet nooit vooraf of je gaat blozen, transpireren of dat je haren overeind gaan staan.
Hier aandacht voor hebben brengt je al een stuk verder en helpt oud zeer te verteren en te integreren in je levensverhaal. De confrontatie met oud zeer niet langer uit de weg gaan geeft letterlijk en figuurlijk ruimte.
Geef al je gevoelens de ruimte en je raakt er vertrouwd mee. Ook al doet het een tijdje pijn.
Ook al komen er tranen, zuchten, boeren, bibbers of andere reacties. Je kunt erop vertrouwen dat deze net als golven van de zee opkomen, even blijven en weer wegebben. Juist het tegenhouden en onderdrukken zorgt voor problemen en lijden. Emoties toelaten zonder verhaal. Laat maar uit-rillen en trillen.

Ik ben niet de moeite waard
Een kind vertaalt het gebrek aan afstemming en verbinding met de ouder in een innerlijke beleving van ‘verkeerd zijn’, ‘niet goed genoeg zijn’ of afwijzing. Is dit gebrek aan afstemming structureel, dan kan er op die manier een fundament bestaande uit zelfafwijzing, onzekerheid, schaamte en zelfkritiek in de identiteit van het kind ontstaan.
Wat ook kan voorkomen is dat emotionele verwaarlozing uit het verleden, je doet hunkeren naar verbinding wat ertoe leidt dat je voor een partner kiest die niet bij je past of niet goed voor je is. Dit kan tot een gevoel van eenzaamheid leiden binnen de relatie(s).

Het viel wel mee hoor
Een valkuil van emotionele verwaarlozing is dat je het gevoel hebt dat je geen reden tot klagen hebt.
Er is je immers geen ernstige mishandeling aangedaan en je kreeg alles wat je in praktische zin nodig had.
Je denkt dan vaak: ‘het viel wel mee’, ‘anderen hadden het zwaarder’ of ‘overal is wel wat’.
Deze bagatellisering van emotionele verwaarlozing ontkent het affectief gemis.
De gevolgen van dit gemis zijn niet te ontkennen. Wat is je overkomen? Hoe heb je dit doorstaan?

Affectief gemis serieus nemen
Emotionele verwaarlozing herkennen en erkennen is een belangrijke en confronterende stap.
Je gaat je gemis en daarmee jezelf eindelijk serieus nemen. Door affectieve verwaarlozing:
· Ben je niet vertrouwd met je gevoelsleven.
· Zijn je talenten niet tot volledige ontwikkeling gekomen.
· Heb je een laag gevoel van eigenwaarde.
· Ligt perfectionisme op de loer.
· Heb je veel compassie met anderen en weinig voor jezelf.
· Neig je naar zelfafwijzing en kun je slecht tegen kritiek.
· Mis je tijdig besef van gezond grenzen.
· Ben je geneigd om te sjoemelen, jezelf te saboteren.
· Kost het moeite om gedisciplineerd aan de slag te gaan.

Herstel van affectief gemis
De afscherm-laag wordt dunner. Kwetsbaarheid van oude verdrongen pijn dringt zich op, wil gezien en gevoeld worden. Het met bloemen beschilderde schild met een prachtige strik erom begint te zakken.
De deksel gaat van de beerput, het zogenoemde pijnlichaam wordt aangeraakt. Je wil niet langer doen of het alleen maar goed met je gaat. Het imago van stoer en sterk zijn heeft ook een keerzijde.
Heling begint met de reis naar je binnenwereld. Je gaat je verticaal verbinden met jezelf van top tot teen.
Je leert jezelf af te stemmen op je lichaamssensaties, emoties en gevoelens. Door te voelen wat er te voelen valt begint het helingsproces. Je wast het oude zeer schoon. Verkramping en blokkade komt in beweging, wordt warmer en gaat stromen. Vervolgens leer je jouw gevoelens en emoties te accepteren en serieus te nemen, ze hebben je iets waardevols te vertellen. Door deze waar te nemen verandert innerlijke onrust in gemoedsrust.
Je verstevigt je draagkracht. Van daaruit krijg je zin in veerkracht.

Alles wat zich voordoet, elke ervaring, elke emotie doet zich nu voor.
En wat zich voordoet komt op, is aanwezig en verdwijnt. Robert Hartzema

Directe beleving
Gevoel kun je enkel en alleen in het hier en nu voelen. Je gaat erop vertrouwen dat je helemaal jezelf mag zijn. Het masker van altijd aardig blijven kun je laten vallen. Je bent meer op je gemak. In het Belgisch heet de wc het gemak. De plek waar je dat wat je niet meer nodig hebt achterlaat. Als je de moed hebt om bang te zijn kun je de controle loslaten. Verzet en weerstand tegen de realiteit hoeft niet meer. Je durft direct waar te nemen wat je feitelijk ervaart. Je durft je verse of tot nu toe verstopte pijn voluit te voelen. Je neemt de tijd om je binnenwereld woordeloos te verkennen en de signalen uit te luisteren. Je maakt voelbaar wat je innerlijk beweegt.
Aandachtig voelen zonder er labels aan te plakken. In de directe beleving nagaan wat het contact met je wijze lijf met je doet en wat het voor je betekent. Als de ander je de gevoelde permissie geeft ‘je mag helemaal zijn zoals je nu bent’ werkt dat helend.

Tactiel huid-op-huid contact
Hoe voelt het voor je om je ene hand daar waar je spanning ervaart te leggen en de andere op je onderbuik?
Je kunt in het begin op je adem letten en deze wat vertragen en vooral rustig uit te ademen.
Je geeft je lijf de gelegenheid om in het zogenoemde zorgsysteem terecht. De zogenoemde parasympaticus. Zelf gebruik ik als ik dit doe de woorden zacht en ruim. Alsof ik mijn lijf een hint geef. Het mag anders.
Laat de controle maar los. Voelen vraagt overgave aan het moment. In het begin ga je voelen wat je juist niet wilt voelen. Innerlijke onrust. Het goede nieuws is dat dit meestal niet al te lang duurt. Door deze onrust gewaar te zijn zonder iets te doen of te laten zal je opmerken dat deze ook weer verdwijnt.
Je zakt meer en meer in je bekkenbodem waar innerlijke rust en vertrouwen op je wacht.

Persoonlijke ontwikkeling
Waarom zou je dit onaantrekkelijke pad bewandelen? Mijn ervaring is dat daardoor kort fijn/lang pijn verandert in het tegenovergestelde. Kortstondig een pijnlijke ervaring en langdurig meer vitaliteit.
· Je zorgt voor je eigen veiligheid
· Je geeft je eigenheid alle ruimte
· Je weet intimiteit zorgvuldig te hanteren
· Je neemt verantwoordelijkheid voor je zelfstandigheid.
Je voelend vermogen gebruik je de hele dag. Dit gebeurt veelal nog onbewust. Je lijf heeft je al laten weten of je deze situatie prettig vindt of niet. Of het pluis voelt of niet. Je kiest de hele dag door met je lijf als loepzuiver kompas. Je merkt al voordat je er erg in hebt op of dat iemand te dichtbij komt. Dit gevoelsvermogen van de mens biedt de mogelijkheid om anders met klachten of beperkingen om te gaan. Door directe ervaring leer je steeds meer op te vertrouwen op je eigen gevoels-vaardigheid.

Ontmoeting
We zijn sociale dieren. Mensen zijn steeds meer gesteld op hun autonomie en ontdekken later dat contact met de ander zeker zo belangrijk is voor je kwaliteit van leven. Alleen maar mediteren en naar yoga gaan is mij te individualistisch en geeft mij onvoldoende sociale voeding. Als mensen-mens ontmoet ik graag anderen.
Lekker bij-buurten aan de keukentafel. Soms pittige gesprekken maar ook onzin en schaterlach-partijen zijn me zeer welkom. Wederkerigheid. Niet op een weegschaaltje afgewogen. Wel over en weer in contact zijn, respons geven en elkaar aan bod laten komen. In een maat die goed doet. En mocht het uit de maat voelen dan kun je leren om heldere grenzen te stellen. In het moment in plaats van achteraf te bedenken dat dit nodig was voor je welzijn en je ervan baalt dat je dit hebt nagelaten. Dan is er gewoonweg sprake van echte ontmoeting.